Πέρασαν μέρες χωρίς να σ'το πω
το σ'αγαπώ δυο μόνο λέξεις
αγάπη μου πως θα μ'αντέξεις
που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό
Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δω
κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις
κοντά μου πάντα θα υποφέρεις
σου το 'χα πει ένα πρωί βροχερό
Θα σβήσω το φως
κι όσα δε σου 'χω χαρίσει
σ' ένα χάδι θα σου τα δώσω
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω
μες του μυαλού μου το μαύρο βυθό
θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα
μες σε δωμάτια κλεισμένα
το πρόσωπο σου θα ονειρευτώ
Γιατί μες στ' όνειρο μόνο ζω.....
Στα σοβαρά μη με παίρνεις
ειν' το μυαλό μου θολό
είναι κι ο κόσμος μου αστείος
κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες..
κι εγώ που αγάπησα πάλι τη ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει
κοιτάζω έξω και χαράζει
έγινε το αύριο πάλι χτες
θα σβήσω το φως
κι όσα δε σου 'χω χαρίσει
σ' ένα χάδι θα σου τα δώσω
κι ύσερα πάλι θα σε προδώσω
μες του μυαλού μου το μαύρο βυθό
θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα
μες σε δωμάτια κλεισμένα
το πρόσωπο σου θα ονειρευτώ
Γιατί μες στ΄όνειρο μόνο ζω..............
Δευτέρα, 10 Σεπτέμβρη 2007
Θέατρο Βράχων
